Aktywne kiełki

Kiełki kojarzą mi się z pojemnym i bardzo komercyjnym słowem „fit”. I z odchudzającymi dietami, którymi gardziłam, bo mogłam jeść wszystko i w każdych ilościach. Przynajmniej tak mi się wydawało. Byłam bardzo szczupła i ciągle słyszałam zachętę: „Jesteś taka chudziutka, możesz dużo jeść”. Nic bardziej mylnego.

Wszelkie namaczanie (nazywane też uaktywnianiem) oraz kiełkowanie budzi do życia enzymy w naszych jelitach. Te życiodajne katalizatory, które pomagają w trawieniu i wchłanianiu pokarmów. Nie zawsze organizm dostarcza ich tyle, ile potrzebujemy. Pomóżmy mu więc, jedząc więcej surowych (macerowane surówki z warzyw), namaczanych i fermentowanych pokarmów (o kiszonkach u nas będzie głośno). Zostawione w wodzie nasiona na kiełki kapusty czerwonej, lucerny, brokułu, wyśmienitej rzodkwi, pikantnego pora już po 24 godzinach zaczynają kiełkować, choć jeszcze tego nie widać. Dzięki namaczaniu uwolnimy wartości odżywcze i minerały. Zneutralizujemy negatywne efekty działania kwasów fitynowych, które blokują minerały, i innych niekorzystnych składników. Oczywiście, kupowane kiełki nie wchodzą w grę. Najczęściej zawierają szkodliwą pleśń.

Do tematu namaczania i uaktywniania wrócimy jeszcze przy strączkowych i pseudozbożach, czyli m.in. amarantusie, kwinoa i gryce oraz orzechach.

Składniki i akcesoria

litrowe wyparzone wrzątkiem słoiki

gaza do ich przykrycia

nasiona na kiełki (z wyhodowaniem kiełków ze zwykłych nasion może być problem) np. lucerny, słonecznika, gorczycy, soczewicy, fasoli mung itp.

zwykła suszarka do naczyń lub półeczka z desek, by ułożyć słoiki do góry dnem pod kątem i łatwiej osączyć wodę

Wykonanie

• Do wyparzonych słoików wsypujemy nasiona kiełków, zalewamy zimną przegotowaną wodą.
• Przykrywamy gazą i zakładamy gumkę recepturkę.
• Zostawiamy na kilka, kilkanaście godzin, najlepiej na noc.
• Wody powinno być co najmniej dwa razy tyle co nasion.
• Rano odlewamy starą wodę i przepłukujemy nasiona świeżą również przegotowaną wodą, chłodną lub letnią, ale nie lodowatą.
• Nasiona przepłukujemy 3 do 5 razy dziennie.
• Odstawiamy słoiki na suszarkę do naczyń do góry dnem pod  kątem (na skos), tak żeby woda dokładnie ściekła.
• Średnio po 4 dniach kiełki można jeść.
• W procesie kiełkowania bardzo ważne są: cyrkulacja powietrza (wietrzenie pomieszczenia), światło i ciepło.

 PORADY PANA BULIONIKA

1. Do namaczania nasion lepiej wybrać większy słoik, bo kiełki zwiększają swoją objętość. W ostateczności można hodować nasiona w warstwowej plastikowej kiełkownicy, która jest wygodniejsza, ale to zawsze plastik. Będziemy wychwalać słoiki i wszelakie szkło. A do plastiku – jakiego używać, jakiego unikać i dlaczego szkodzi – jeszcze wrócę.
2. Częste przepłukiwanie i osączanie nasion z wody chroni je przed atakiem szkodliwej pleśni.
3. Najlepsze są kiełki młodziutkie, takie z zalążkami listków i roślin. Trzeba je wtedy jak najszybciej zjeść, bo błyskawicznie zbierają bakterie powodujące biegunkę, czyli np. grzyby. Najbezpieczniejsze są te trzydniowe, ale nie każde tak szybko się rozwijają.
4. Kiełki z większych nasion są gotowe do jedzenia nawet po 2, 3 dniach. Te z mniejszych nasion potrzebują czasem nawet 4, 5 albo 6 dni. Najdłużej poczekacie na te moim zdaniem najlepsze – porowe. Najszybciej wzejdą te z lucerny, brokułu, rzodkwi.